Chodziłam spokojnie koło domu.Było cudnie, bo śpiewały ptaki.
-Kochanie, choć na chwilę. - Głos taty był spokojny.
-Już idę tato! - Dziś był piękny dzień, więc nic nie mogło mi popsuć humoru.
-Córeczko, usiądź wygodnie bo musimy poważnie porozmawiać. - Nie wiedziałam o co mu chodzi.
-O co chodzi, tato? - Po prostu powiem że ten dzień jest "prawie idealny".
-Chodzi o to że jesteś już dorosła i musimy o czymś porozmawiać.Nie byłem
z tobą do końca szczery.
-Ale w jakiej sprawie? - Byłam już trochę zakłopotana.
-Wiesz chodzi o naszą rodzinę. - Gdy to usłyszałam pomyślałam "Mama z tatą się rozchodzą?"
lub "Tata zdradził mamę?!"
-A o co dokładniej? - Byłam jeszcze spokojna, ale w moim głosie była nutka agresji.
-Wiesz...Dobrze, powiem prosto z mostu.Masz przyszywaną siostrę w innej wtasze. - Chciałam
już powiedzieć "Co do cholery się tutaj dzieje?!", ale zrezygnowałam bo nie chciałam do
końca psuć sobie dnia.
-Że jak?! - Teraz krzyknęłam ale nie głośno.
-Uspokój się.Ma na imię Miraly. - Już się trochę uspokoiłam.-Jest starsza od ciebie o 4 lata.
Jej sierść jest ciemno-fioletowa i ma jasno-fioletowe pręgi, ogon i uszy.
- Wyobraziłam ją sobie tak że była nawet piękniejsza ode mnie.
-A gdzie jej szukać? - Uspokoiłam się już całkowicie.
-Ponoć została wyrzucona za nadmiar mocy i jeden wilk który ją gonił, mówił mi że
pobiegła na zachód.
Rozmawiałam o niej z tatą cały dzień.Wieczorem, gdy już wszyscy spali naszła mnie
myśl by udać się do niej i dołączyć do tamtej watahy.Więc spełniłam tę myśl i się tam
udałam.
Gdy tam dobiegłam był już dzień.Zauważyłam że przed nim stoi wilczyca z dziwnymi pręgami.
Pomyślałam że zaryzykuje i spytam się jej czy to ona jest tą alfą.
-Cześć to ty jesteś tą alfą Białej Łapy?
-Tak a co? - Spytała i zmierzyła mnie podejrzliwym wzrokiem.
-Szukam Miraly, mojej przyszywanej siostry.Czy może należy do tej watahy?
-Tak się składa że to ja jestem Miraly.
-To dobrze, a czy mogę dołączyć do twojej watahy?
-Tak, oczywiście - Teraz jej głos był miły.
-Dziękuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz